przychodzi po cichu nie stawiając kroków 

od narodzin jak cień chłodnego powiewu 

pogłosem tykającej wskazówki 

cierpliwie przypomina o rachunku krwi 

pewność która nie rozróżnia barw 

w pyle afektów rozsianych z głów 

o czas mamonę krew i sól i pieprz  

przychodzi będąc zawsze na miejscu 

za czernią źrenic zapisanym aktem praw 

horyzont co rozjaśnia zabrudzony sens 

cele rąk ogień ust drogi stóp setki słów 

materia rozproszona motylami chwil 

trwałe znaki krew wsączona w czas 

puls i piętno odciśnięte w tkance ziemi 

przychodzi dozorca krzesanych iskier 

spokojem zdejmując magię z cząstek 

ku wieczności poprzez mgłą spowite 

myśli co przez oczy na ciszy kreślą solą 

zabrać ze sobą nic ponad pamięć 

zostawić wykuty owoc losu jak spiż  

szczery uśmiech i łzy niźli żal i gniew

2016.01.15/16