przez tarczę księżyca przewieszam swój sen

nazbyt dziś ciekawski wierny kompan nasz

nie prześwietli blaskiem rzuca ledwie cień

alfabetem liter przywołuję twarz

czuję twą obecność w każdą ciemną noc

kreślisz wersy kodem bywa klucz mi dasz

złościsz mnie zadziwiasz więc dalej się drocz

gdy zechcesz odczytam zbyt dobrze mnie znasz

dziś zezwalasz na to bym zrobiła krok

ogrzała swym ciepłem gdy doskwiera chłód

jutro słońce wrogiem a świątynią mrok

nie sięgną promienie gdzie wieczny jest lód

kiedy piasek w oczach i nadciąga świt

w alkowie tajemnic przywołuję sen

księżyc po angielsku wymknął się i znikł

kiedyś mu opowiem co o tobie wiem