Przetaczała się

najpierw grzmiało daleko

potem coraz bliżej

hulał ogień z czernią

robiło się straszliwie.

Pierwsze krople skradają się cicho

jak zwiadowcy

uderzają dźwięcznie i miękko

później tężeją w strugę wody.

Deszcz kłusuje po dachach

przechodzi w galop w nawałnice

gęste zastępy nacierają na siebie

chłostają biczami domy i bruki

smagają dachówki

okiennice

mury.

Nie chce się oddalić

pioruny uderzają jeden za drugim

czerwono sine rozbłyski

wdzierają się do środka

krzyczą meble upiory.

Nie bój się grzmotów

zabijają błyskawice.

Moja babcia

wykręcała korki w sieni

zapalała gromnice w oknie

odmawiała pacierze.