2.03.

Nie mam już siły, aby się użerać o pamięć Niezłomnych - Wyklętych, czy zdaniem aktora Stuhra M.: Przeklętych.

Prawdą jest dowiedzioną, iż to Oni, jakże często pozostający w kolizji z prawem okazywali się największymi Bohaterami niczym te lwowskie batiary podczas obrony Lwowa, warszawskie andrusy z Powstania Warszawskiego lub nawet teraz, gdyby zaszła określona potrzeba owe osławione kibole, ponieważ żaden z jasnogrodzian nie podniósłby swojej ciężkiej oraz lepkiej ze strachu dupy, żeby stanąć przed wrogiem nos w nos. A kibole nikogo oraz niczego się nie boją; co najwyżej - Pana Boga. Lecz i to nie zawsze ;-)

Równy rok temu napisałam wiersz, który przeklejam poniżej:

… na Łączce lub wszędzie…

Guzik - medalik – orzełek – obrączka. Srebrna

bo biedny. Złotą i tak by mu kacap odciął z palcem

Jak sito czaszka bezzębna. Próżnia w oczodołach

przestrzelona kość. Potylica bądź skroń - ewentualnie

A tak w ogóle to miało go nigdy nie być. Więcej miał

nie (za)istnieć.  Przegryzać się z wapnem zmuszony

mimo że bliskie panie cień jego zaklinały jak ducha

swą niewieścią rozpaczą matki kochanki czy żony

Zagrały fanfary drgnęły świetlne trąbki

sfrunęły nad kościół wszelkie możliwe modły

zaseplenił senator minister zakaszlał -

gdy tymczasem gdzie indziej niesie się upiornie

błazeński rechot durniów chichot hien cmentarnych

elit wilcze wycie z wyszczerzonych paszczęk

21.03. - 6.04.2016