pamiętam rżyska

i krowy pobrzękujące łańcuchami

słońce niedbale tlące się na horyzoncie

powietrze pachnące chlebem i potem żniwiarzy

polną drogę zlaną skwarem odchodzącego dnia

znam dotyk koszuli

która stała się lnianym ciałem

powiewającym na wietrze przez chwilę

cień położony błogosławioną ręką na gorącym niebie

odgłosy wieczoru kołysane nawoływaniem po imieniu

słyszę szczekanie psów

rzenie koni i piski z ptasiej wyspy

zalanej stadami skrzydlatych pieśniarzy

koncertujących według własnego programu

dla żniwiarzy wsłuchanych w odgłosy wiejskiego edenu