Takie nasionko dmuchawca, albo ptasie mleczko :-)

Befano :))) wygrzebane sprzed lat wierszyki - napisały sie kiedys, więc są :))) A ich wartośc kaloryczna? Jak to ptasie mleczko. :)))

Te same pragnienia skrywa niejedna, również owłosiona, pierś, więc nasuwa się nieodparte pytanie, kto kogo będzie tu unosił? Cięższy lżejszego?

Niestety, nasz kręgosłup na całe dziesięciolecia i wcale nie z gumy - cud, że w ogóle nosi nas samych

Sekwencja wszystkich wersów,

począwszy od

A ja tak lubię (nie wiem, czemu),
kiedy na rękach mnie unosisz.

i kończąc na

Więc jeszcze chwilę na swych rękach unoś. Nim czas jej nie pochłonie.

(patrz tekst - cytuję z pamięci)

obrazuje owo /także wysiłkowe, czysto fizyczne/ uniesienie jedynie /egoistyczny/ punkt widzenia /i siedzenia/ bohaterki tej miłosnej liryki.

To, że /milczący jak grób w tym dialogu/ adresat wszystkich tych wynurzeń może mieć /nie daj Boże/ jakieś lumbago, dyskopatię albo inny jeszcze /niewidoczny/ defekt, nikogo tutaj nie interesuje. Ważne, że liryczna Ona to lubi.

I pokażcie mi takiego pana, który otwarcie /kobiecie??/ do jakiegokolwiek defektu na dzień dobry się przyzna!

Scenka miłosna

bez miłości

jest kolejnym teatrzykiem /wraz z wpisanym w literaturę widzem to zawsze teatrzyk na t r z y krzesła/, jaki zbyt często rozgrywamy w pieleszach zacisza damsko-męskiej alkowy.

W punkt podpatrzony mechanizm kobiecego usidlania

"Jakaś jeśtem w twych ramionach taka mala..."

/genialna Mira Zimińska w przedwojennej piosence Mariana Hemara pt. "Si petite" czyli "Jeśtem taka mala"/