Nie zaprzątaj sobie myśli

Tymi którzy oceniają

Pod pozorem powierzchowności

Tymi wszystkimi co bez namysłu brną w krytykę

Roznosząc  fałszywe pomówienia

To nie ty!

Lecz oni!

Dna dotknęli!

Bo nic zupełnie w nich nie przetrwało

Zostały tylko szczątki

Które trudno nazwać

Indywidualną etyką człowieczeństwa

Jedyny cel? dowartościować się

nędznym ochłapem!

Przypisanym do stanu pocieszenia samych siebie

By jak najdłużej w zadanej tobie ranie

swym brudnym palcem

najgłębszą  dziurę wydrążyć

Aby tylko szkodzić

I doszczętnie dopiec

Ach wy istoty poprawne

w otoczce poczciwości sztucznej

Gdzie żeście zabrnęli