mocSłowa – to moje codzienne zamyślenia nad wybranymi wersetami z Pisma Świętego.

Zapraszam do czytania i komentowania :)

zamyślenie 2

„Człowiek dobry z dobrego skarbca serca wydobywa dobro, a zły ze złego wydobywa zło; albowiem z obfitości serca mówią usta jego”. Ewangelia Łukasza 6,45

Co jest w twoim sercu?

„Z obfitości serca mówią usta” - można o tej prawdzie sobie przypomnieć, gdy np. ktoś wulgarnymi słowami kogoś obrzuca... Skąd mu się to bierze?!

Pan Jezus uczy, że z serca, które jest takim symbolicznym skarbcem, i jakby zogniskowaniem naszej osobowości (mowa o sercu nie jako anatomicznym organie, ale tej sferze wewnętrznej, zwanej też duszą czy duchem. W Biblii serce to bardziej ośrodek woli i decyzji niż uczuć.

W sercu może być wielki „bałagan”! Chrystus naucza: „Co wychodzi z człowieka, to właśnie go plami. Z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, rozpusta, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota. Całe to zło wychodzi na zewnątrz i plami człowieka”. (Ew. Marka 7,20-23).

Jak zatem być dobrym człowiekiem bez tak zepsutego serca? Odpowiem tak, że to jest skutek przebywania z dobrym Bogiem! Jest takie przysłowie: „Kto z kim przestaje (przebywa) - takim się staje”. Gdy z dobrym Bogiem (a On jest taki) przebywamy, to od Niego nabieramy dobrych cech – zasilamy nasz skarbiec wewnętrzny, nasze serce...

Także przebywanie w towarzystwie dobrych ludzi działa podobnie! Swoje znaczenie ma też odebrane w dzieciństwie wychowanie. Bądźmy więc dla innych dobrzy, nawet gdy jest to trudne, bo i tak bywa; a od Boga (jak można, to i od ludzi) odbierajmy Jego dobroć – ona się pomnaża...

cdn