Zdolność do ofiary

W szpitalu jest wielu chorych, można spotkać dorosłych i dzieci. Odwiedzający czasami się litują, pocieszają, budzą nadzieję powrotu do zdrowia. Natomiast dorośli chorzy, gdy cierpienie przyciśnie do muru, niekiedy wypowiadają słowa: Za jakie grzechy muszę tak cierpieć.

Reakcja dzieci na chorobę bywa odmienna. To raczej dorośli o dzieciach mówią:  Takie niewinne dziecko, a już cierpi. Dlaczego Bóg do tego dopuścił, skoro nie zrobił nic złego?

Matka chorego syna słysząc takie wypowiedzi zaniosła się płaczącej,  w dłoniach starając się ukryć twarz. Dziecko przytuliło się do mamy i chcąc pocieszyć, wyszeptało : Mamo, wolałbyś, żebym wpierw popełnił grzech, a potem cierpiał. Kiedy ja wolę cierpieć bez grzechu. W ten sposób jestem podobny do Chrystusa.

Motto!

Cierpienie złożone jako ofiara za innych,  staje się dla nich lekarstwem.