życie i to drugie cuś, co nieraz kusi 

przyciąga chłód 

wabi mole, tudzież inne pełziwo 

- to dwie znoszące się pandemie. można 

je też porównać do ognia, który 

jest wypalany... słabszym 

i jeszcze, jeszcze, ledwie tlącym się 

wreszcie: zasypywany popiołami - owocem 

innego. ognia sprzed lat. 

nikt nie dostrzega, jak niewidzialne 

licho, psuja, miesza w historiach: 

Gaius Galerius Valerius Maximianus 

odcina głowę Adolfowi Eichmannowi 

szczątki narodowego tupolewa 

podrywają się do lotu 

prezydent przychodzi na świat 

jako dziewczynka 

ja, (w tej bajce noszę nazwisko Lastrykiewicz) 

bezhołowczyk, któremu na karku przyszyto 

wypchaną słomą pończochę 

ciemniak ze żwirem chrzęszczącym w sercu 

miewam niejasne przeczucie, że wszystko 

powinno być jakieś inne 

mniej rozdrobnione, tworzyć łatwiejszy 

do zrozumienia pejzażyk 

ignoruję to. jak zawsze - przyjdzie opiekunka 

i poukłada rozrzucone zabawki 

doszyje misiom oczka, przyklei urwane 

rączki i nóżki dzielnym szeregowym 

kapralom z plastikowych armii 

ciągle na nią czekam 

wkoło mielą się, wirują obrazy z projektora 

lekcja chaotyki, z której niewiele rozumiem 

czuję się jak przedszkolaczek 

na wykładzie z filozofii 

domyślam się, że nauczyciel 

celowo wprowadza w błąd 

nawet połowa z tego, o czym mówi 

nie mogła mieć miejsca 

trwa zaraza, umierają bohaterowie komiksów 

kreskówkowi herosi 

tak wiele rzeczy tanieje, zwłaszcza - kolory 

to wiem na pewno