Czy wam się nadto nie narzucam

z tikiem uśmiechu nie na miejscu?

W końcu mnie ona / on ofuka,

że śmiać się można będzie w sierpniu,

a teraz nosy czas na kwintę,

pod maskę, albo pod przyłbicę...

Ja na fukania owe kichnę,

bo ja już dzisiaj kocham życie

i humor, który wszystko leczy,

a najskuteczniej bzdety z sieci.

I będę śmiać się po `ad mortem`!

To jest mój plan i chytry fortel,

by nosić zmarszki - kurze łapki,

miast bruzd mimicznych - te pułapką,

w którą wpadamy mimo woli

sypiąc na smutek garście soli,

więc goić go nie mamy szansy.

Jątrzy się, sączy przez kwadranse,

godziny, lata... Życia szkoda!

Niech uśmiech nie wychodzi z mody.

Telereceptę ordynuję:

Uśmiech!

Za często?

Nie!

Tego nie przedawkujesz!