By odnaleźć  je gdzieś,  w tamtej plątaninie zdarzeń,

Udam się na ten strych, w poszukiwaniu

wspomnienia

skrytego wciąż łzami, żalu i tęsknoty wrażeń,

By odnaleźć ścieżkę,  prowadzącą do marzenia.

By otworzyć te drzwi, na klucz wciąż pozamykane,

Zamknąć wrota uczuć, by serce już nie płakało,

W końcu uchylić  to, co zostało zapomniane,

Zniszczyć klucz do tego, co ranę otworzyć miało.

Bo serce te szlocha, za czymś tęskni nieustannie

Pzbawiając chęci, by żyć, marzenia też pogrzebałam

Wyśpiewując wciąż pieśń, smutku, rozpaczy o pannie,

Co bez wzajemności,  tylko ona  pokochała.

Może czas wymazać, uczucie, co serce zmienia,

Może czas zapomnieć, o duszy głębokiej ranie,M

oże czas wymazać, bolesne z Tobą wspomnienia

Czy  już czas zapomnieć, właśnie o Tobie kochanie?