Jak dziwna twa kraina,

Daleka ma Północy!

W pomrokach mocy cienia

Bezludna i bezpłodna twa równina,

Jałowa tak jak puste me pragnienia!

To tu mój tak uparty, nieradosny

Duch wciąż zakłóca śmiechem ciszę;

Śmiech echem potem czas kołysze,

I kracze kruk na szczycie martwej sosny.

Gdzieś dołem huczą wodospady

Wąwozy tnąc  i dzikie rozpadliny,

Bryzgami mocząc liść leszczyny.

I słychać tęskny śpiew najady*) -

Ni chłopca, ni dziewczyny.

W mroźnym poszumie wód płynących rzeką,

W krakaniu wron na sosen szczycie,

Pod rybim okiem nimfy Dafne? Echo?

Tak tli się moje puste życie.

marzec 1909

.............................................

*) najady - Kalipso, Echo i Dafne - w mitologii starogreckiej tajemnicze nimfy wodne, z którymi zwykli  śmiertelnicy n i g d y nie spotykali się twarzą w twarz