Chulio vel Kulio to gangster, pisano o nim dwa lata temu.
Nie obyło się bez literówki, która nie zaburza rytmu i dlatego ocena nie idzie dół.
Opowieść zapowiada się interesująco.
A, jedna uwaga: narracja Michaell brzmi nieprzekonująco, może to on?

Nie, to jednak Ona. To ja jestem nieprzekonujący jako autor w roli kobiety. Chociaż nie do końca ją wymyśliłem. Jest ona odbiciem, dalekim echem postaci, która żyje współcześnie, na kontynencie amerykańskim, i jest żoną przywódcy jednego z państw.

Chodzi o to, że kobieta by nie powiedziała, że w jej "pięknej" główce coś się dzieje, raczej, że było nudne, mogła źle wyglądać, nie chciało jej się uśmiechać lub ją męczyło.

Właściwie Michael Onero mógłby być mężczyzną. Tyle że gejem. Nie wiem, czy to by przeszło w którejś z tych Republik w Ameryce Łacińskiej albo Południowej.
Połączyła ich miłość i dla dobra Prezydenta ukrywają ten fakt. Onero udaje kobietę. Przebiera się, maluje. W zupełnie innym świetle objawia się postać Miki. To dziewczyna z Pampasów, rezolutna chociaż niewykształcona, pochodzi z tej samej Okolicy co Onero. Być może znały się już wcześniej. Miki w takim układzie mogła by być strażnikiem tajemnicy. I wprowadzać Michaela w tajniki bycia kobietą.

Ale czy to ma sens? Miałem ochotę trochę poczuć się w szampańskim nastroju, takim w jakim urzęduje żona Prezydenta. Nie jestem pewien czy jestem gotów na gejowską epopeję. Z niuansami, opisami szczegółów. Osobowość takiej osoby musiała by być zaburzona. Może nie kliniczny przypadek, ale... nie, zdecydowanie nie mam ochoty na wyciąganie jej z narkozy.

Mogła by to być opowieść lekka, przyjemna, a może nawet przyzwoita. Pod warunkiem że Prezydent nie wiedziałby o tym, że jego partnerka jest mężczyzną. Co pewnie się zdarza w sferach establishmentu.