Rzucił żem się jak wściekły na te bestie z tasakiem*) -

I Bóg strzegł, żem przy tym mordy nie rozdarł!

Siedzę cudem cicho jak trusia, modląc się o siły... na szczęście

Dzień już się kończył, i do wieczora

Gorączka na świecie nieco zelżała: zżalił się

Nad nami-sierotami Pan na niebiosach!

I tak-eśmy w swoje strony dojechali,

I nocką ciemną do chałupy jużem sam jakoś dobrnął,

A tam, z Bożego miłosierdzia, wiadomo:

Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej,

I - jak to młody - nieco u matki swej, u ojca

Z czasem się trochę wylizałem i pomału żem wydobrzał.*

- A ty czego się tutaj tak chwalisz,

Wieśniackim swym szczęściem nas w oczy kłujesz? -

Krzyczy raptem z gawiedzi jakiś pokulawiony ze służby,

Dworski w lepszych przyodziewach człowiek.

- Mnie dajcie się napić waszego wina:

Bóg widzi, żem najszczęśliwszy na ziemi!

U pierwszego mojego bojara**)

Kniazia Pieriemietjewa***)

Byłem jego najulubieńszym kamerdynerem.

Moja żona też była najulubieńsza!

A córeczka nasza to razem z panienką

Uczyła się u nich i francuskiego,

I wszelakich innych nauk,

I pozwalano jej siadać obok samej księżnej pani...

Ał! Jak kolnęło! Ałała! matko święta!

( I raptem zaczął trzeć dłońmi prawe kolano.)

Wszyscy się roześmiali.

*Czego się, głupki, śmiejecie, -

Ze złością nieszczęsny kulawiec zawołał, -

Ja przecież jestem chory! A chcecie, durnie, wiedzieć,

O co się modlę rano, wieczór, w nocy?!

Modlę się tak: *Zostaw mi, Panie,

Moją szlachetną chorobę,

Bom przez nią jest szlachcicem!*

Nie mam jak wy-chłopstwo podłej gruźlicy,

Nie kaszlę, nie mam jak wszyscy przepukliny -

Moja choroba elegancka,

Na nią cierpią tylko najwybitniejsze osobistości w imperium!

Ja jestem chory, ciemnoto ty chłopska czarna,

Na po-da-grę! Wy to nawet słowa takiego nie znacie!

Żeby na to zachorować, więcej jak 30 lat musisz szampana,

Burgunda, tokaje węgierskie dzień w dzień pijać...

Jako lokaj przy stole u jaśniepaństwa

U kniazia Pieriemietjewa

Stałem przez całe lat 40,

Talerze z najlepszą francuską truflą

Zlizywałem, cudzoziemskie napitki

Z pucharów dopijałem...

No, co stoisz? Nalewaj tego wina!

- Zjeżdżaj, dziadu! Nasze wino chłopskie,

Nasze, zwykłe, nie zamorskie -

Nie na twoje gardło!

1865

................................................................

*) rzucił żem się na te bestie... - w malignie, bredząc;

**) /na służbie/ u bojara - u wielkiego jaśnie pana;

***) u kniazia Pieriemietjewa - nazwisko księcia zmyślone, w domyśle chodzi jednak o wielkiego słynnego kniazia Szeremietjewa; dzisiaj jeden z pałaców Szeremietjewa można zobaczyć /m.in. na panoramino/ w Sankt-Petersburgu