*Najlepiej byście zapytali o szczęście, przyjaciele mili,

Samego Jermiła Girina - powiedział, przysiadając się

Do naszych wędrowców chłopek Fiedosiej

Z wiochy Wólka Głodowa. - Jak już on was nie zadowoli

I nie okaże się szczęśliwcem,

To ta cała dalsza wasza tułaczka na nic...*

- A kto to taki, ten Jermiła?

Jakiś kniaź czy jak? Jaśnie hrabia jakiś?

*I nie kniaź, i nie jaśnie hrabia,

A tylko po prostu zwykły wieśniak!*

- Mów, chłopie, jaśniej,

Rozsiądź się, o, tutaj, wygodnie,

A my chętnie posłuchamy,

Kto to taki - ten twój Jermił.

*Ano, było z nim tak: jako dorosły już sierota

Od rady opiekuńczej otrzymał papiery na młyn

Nad rzeką Unżą. Przez gubernialny urząd skarbowy

Chciał go sprzedać na publicznej licytacji.

A tam podstawieni chętni szybko się ulotnili,

I na placu boju jeden tylko kupiec Ałtynnikow*)

Stanął z Jermiłą  do targów; jak lew walczy,

Nie odpuszcza i każdą stawkę podwyższa

O marną byle kopiejeczkę.

Rozzłościło to w końcu Jermiłę:

- Stawiam 5 rubli więcej!

A Ałtynnikow znowu proponuje tylko kopiejkę wyżej;

W końcu doszło do istnej bitwy:

Jak kupiec grosik, to Jermiło rubelekl!

Ałtynnikow w końcu się poddał!

Trafiła się przy tym dziwaczna okazja:

Biuro natychmiast zażądało jedną trzecią zadatku,

A że ta 1/3 - to całe tysiąc rubli,

Których Jermił wcale nie miał,

To urzędnicy razem z kupcem ence-pence szacher-macher!

I dzieło jak zawsze skończyło się podle.

Poweselał Ałtynnikow, aż ręce zaciera:

- Czyli wychodzi na to, że ten młyn jest teraz mój!

1865

.......................................................

*) Ałtynnikow -  carski ałtyn to kiepski byle pieniążek, miedziak, równowartość 3 kopiejek; Ałtynnikow to tzw. nazwisko mówiące /na nasze Groszalski?/