Rzadko czytam wiersze wolne. Ten jednak przeczytałem i... jeden z najlepszych, jak dla mnie. Ma wszystko - styl, przesłanie, emocje, puentę. W zapisie też nie widzę uchybień.

Piękny przykład sublimacji myśli filozoficznej, która od konkretu /tutaj od rewolucji - patrz tytuł/ przechodzi do czystej abstrakcji

porozdzierały się ciuchy
nawet święty habit poszedł przed wieprze
i w czym zostałem?
w powietrzu
czystym
powietrzem?

(vide metafora wprowadzająca)

Człowiek w tym dookoła szaleństwie staje się mikrocząsteczką czystego tlenu O² i łez H²O

Co nas w tym Królestwie Chaosu ocala?

wtop się w tłum
tam nawet najmniejsi są nadzy

(patrz końcowa pointa - cytat z pamięci)

Od początków naszego świata każde pokolenie jest świadkiem jakichś lawinowych przemian /rewolucji/.

A skutek tego finalny jaki? Niech zgadnę... Ten sam??

i w czym zostałem?
w powietrzu
czystym
powietrzem?

Daremność wszelkich ludzkich starań i wysiłków, daremność przelanego potu, łez i krwi przelanej - ot, z czym zostajesz z obiema rękoma w nocniku...

Piękna liryka refleksyjna najczystszej próby

Nie masz ci świętości na tym świecie, i będzie tak dopóty, dopóki podłość rządzić nim będzie...
Piękny wiersz, bardzo refleksyjny.

Zaszczepiony i brak stosu trupów wokół.
Cud, albo spiskowa teoria świra.
Mnie wytypowano na oszczędzenie.

Piękny, niezwykle wzruszający wiersz. To taka perełka w krainie ropuch.

Se kumkają, byle z umiarem.

Mi się podoba, tytuł-zacny!