Ruski chłop jak ten byk: co mu do łba strzeli,

Tego potem z głowy nie wybijesz nawet kołem!

Ile byśmy się nie kłócili, do żadnej zgody my nie doszli!

A jak się już pokłócili, tak przez to i pogniewali,

A jak się pogniewali, to poszły w ruch też pięści!

A kiedy bijatyka nasza się skończyła - postanowili my,

Że dopóty się nie rozejdziemy i tak długo do domu

Nie będziem wracać, ni z żonkami się nie widzieć,

Ni z małymi dziećmi, ni ze staruszkami starymi,

Aż znajdziem odpowiedź na ten nasz spór,

Aż się naocznie nie przekonamy: jest tak a tak -

Na Rusi żyje się dobrze i wesoło temu i temu.

Odpowiedz nam jak należy po Bożemu,

Słodkie jest życie właściciela ziemskiego?

Dla przykładu, jak ty sam, szlachetko, żyjesz?

Wedle swego widzimisię, szczęśliwie?*

Gawryło Afanaś/jewić

Wyskoczył z bryczki

I podszedł do naszych wędrowców:

Jak lekarz puls każdemu na nadgarstku sprawdził,

W oczy wszystkim zajrzał, po czym złapał się za boki

I parsknął ze śmiechu...

Ha-ha! ha-ha! ha-ha! ha-ha!

Zdrowy jego śmiech

W świeżym porannym powietrzu

Rozległ się wielokrotnym echem...

Uśmiawszy się tak do syta,

Starszy pan nie bez goryczy powiedział:

*Włóżcie swoje czapki z powrotem

I siadajcie, panowie!*

1865