Pierwszy łyk kawy nad ranemsłodzonej wspomnieniem nocy.Drugi jeszcze smaczniejszy,bo ten, co przy mnie kroczył.

Jest cięgle bardzo blisko.Zostaje w sercu i głowie,dla niego wersy piszępowoli słowa po słowie.

Trzeci tyk zmysły pobudza,subtelnie pachnie rozkoszą.Jak te wiatry w ogrodzie,co zapach kwiatów niosą.

Czwarty jest z nutką goryczki,nie narzekam, nie za mdląca.W piąty przez okno cicho wpadałLekki chłód tego miesiąca.

Nic dodać do niej nie mogę.Ująć? No gdzież bym śmiała.Kawa tobą osłodzona,jest przecież wprost doskonała.