Gruszko, mam tu świetny przykład, jak blokada uniemożliwia zabranie głosu tam, gdzie wydaje się bardzo potrzebny jako głos przeciwny.
Oto wiersz befany o Powstaniu Warszawskim:

"Mogłam być:
łączniczką, sanitariuszką, lekarką, dziennikarką,
domową gospodynią
przy powstańczej kuchni

Byłam
solidarną Mrówką

Mogę być
tą, która powie:
O jakże słodko umierać za Ojczyznę...

Oby
nie w fekaliach
lewackich katowni
z przestrzeloną potylicą
przez tego, kto
zbierając szczękę
skrzeczy:

Ko-ko-ko Ko-ko-konssstttyyytucja, - aaa... -aaa..."

Formatowanie w czasie kopiowania chyba jest trochę zniekształcone.
Ale chodzi mi o treść.
Jak można walkę Powstańców, która dla bardzo wielu Polaków jest najgodniejszą Sprawą, porównać do czegoś w ewentualnej przyszłości, kojarzonego z fekaliami?! Tam walka z Niemcami, w której zginęły miliony Polaków, tortury, obozy koncentracyjne, łapanki, męczarnie, a tu co?!
I oczywiście te same co zawsze osoby chwalą autorkę, nie zauważając czegoś tak oburzającego.
Niestety, nie mam możliwości wyrażenia zdania pod tym tekstem autorki, bo befana zablokowała mnie wiele lat temu. To, że jest też przeze mnie zablokowana, było odpowiedzią.

Niejakiej "osobie" w jej mentalnej zaciekłości cóś przemieszała się historia, zwłaszcza ta powojenna oraz najnowsza.

Oto podaję dwa przykłady:

w 1947 roku przyszli po Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pewni smutni towarzysze z Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Byli wyjątkowo zdziwieni wyjaśnieniem Matki, iż Syn nie żyje od 4 sierpnia 1944 roku;

z kolei co się stało z innym Bohaterem Powstania - Janem Rodowiczem? Zob.:



Zacytowany wiersz jedynie pośrednio dotyczy Zrywu; niniejszy wiersz odnosi się do [ewentualnego] życiorysu peelki.

Mimo wszystko radzę przedmówczyni przypomnieć sobie wiersz Pani Noblistki, pt.
"Nienawiść", by następnie - mówiąc językiem portalowego guru - "spojrzeć w lustro". Na siebie. Oraz udać się na Rakowiecką i się zapoznać w jakich warunkach byli przesłuchiwani oraz przetrzymywani "wrogowie ludu"...

Aktualnie też nie lepiej. Przykładowo akcja "Widelec", kiedy cmentarny Grzechu był szefem MSWiA...

Niejakiej "osobie" w jej mentalnej zaciekłości cóś przemieszała się historia, zwłaszcza ta powojenna oraz najnowsza.

Oto podaję dwa przykłady:

w 1947 roku przyszli po Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pewni smutni towarzysze z Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Byli wyjątkowo zdziwieni wyjaśnieniem Matki, iż Syn nie żyje od 4 sierpnia 1944 roku;

z kolei co się stało z innym Bohaterem Powstania - Janem Rodowiczem? Zob.:



Zacytowany wiersz jedynie pośrednio dotyczy Zrywu; niniejszy wiersz odnosi się do [ewentualnego] życiorysu peelki.

Mimo wszystko radzę przedmówczyni przypomnieć sobie wiersz Pani Noblistki, pt.
"Nienawiść", by następnie - mówiąc językiem portalowego guru - "spojrzeć w lustro". Na siebie. Oraz udać się na Rakowiecką i się zapoznać w jakich warunkach byli przesłuchiwani oraz przetrzymywani "wrogowie ludu"...

Aktualnie też nie lepiej. Przykładowo akcja "Widelec", kiedy cmentarny Grzechu był szefem MSWiA...

To nie jest moja mentalna zaciekłość. To, co piszesz w tej chwili, to także tzw. "mowa nienawiści" (chociaż nie znoszę tego określenia).
Z wiersza w ogóle nie wynika, że chodzi o wydarzenia krótko po wojnie. Dlaczego miałoby wynikać, jeśli użyty jest czas przyszły "mogę być"? i co ma znaczyć na koniec ten okrzyk "konstytucja"? Czy nie odnosi się do teraźniejszości?
Po co więc ta pisanina o roku 1947? A przywołany wiersz Szymborskiej znam bardzo dobrze, ale jak mówi Pismo:

(Mat. 7:3–5): A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz?

Bo już wiele razy dyskutowaliśmy na ten temat. Ale oczywiście zamknięty nie jest.

Licentia poetica. Wolno mi.

I proszę sobie nie wycierać siedzenia, pardon: twarzy, Ewangelią.
To nie ja zaatakowałam. Mój wiersz oraz moje poglądy. Cenzorce od tego wara! Raz na zawsze,

Hipokryzja jest cechą absolutną, która obarcza jednostkę, funkcjonującą we wspólnocie. Wszyscy jesteśmy hipokrytami, choć niektórzy bardzo się starają, żeby nie być. Ten, komu ta sztuka się udaje, kończy na krzyżu wszech wiar.
Nikt się hipokrytą nie rodzi, lecz każdy się nim powoli staje. To nieuniknione, jeśli człowiek nie jest pustelnikiem. Jeśli nie przebywa na bezludnej wyspie, musi być hipokrytą. Można jedynie dyskutować o rozmiarach hipokryzji dla poszczególnych przypadków. I nic poza tym. Nic.

Hipokryzja jest niezbędna, aby każda społeczność trzymała się w kupie, ponieważ każdy z nas jest z urodzenia niezależną i odrębną jednostką. Każde ustępstwo jednostki na rzecz społeczności, czy na rzecz innej jednostki jest przejawem hipokryzji, który dla lepszego samopoczucia nazywamy kompromisem, bądź porozumieniem. Taka jest prawda o hipokryzji. Prawda, której nikt nie zakrzyczy.

Hipokryzja ma jeszcze tysiące innych przyczyn, często pozostających poza zrozumieniem, ponieważ życie jest grą, teatrem odgrywanym dla osiągnięcia indywidualnych celów i korzyści. W końcu każdy chce je przeżyć najlepiej jak potrafi. Jeśliby nie hipokryzja, nikt nie potrafiłby pokonać przeszkód na własnej drodze do raju. Dlatego, nawet geniusze bywają hipokrytami.

Kto się hipokryzji wyrzeka, ten niech się od razu na krzyżu położy i czeka, aż go do niego gwoździami przytwierdzą, octem napoją i na pośmiewisko w centrum uwagi postawią. Lecz, kiedy on odejdzie, wtedy po nim zapłaczą, bluźnierstwa ciskając przeciwko hipokryzji, bez której żyć nie potrafią.

Hipokryzją jest już samo przymykanie oczu, nie mówiąc o stawianiu zarzutów w sytuacji, kiedy się samemu zdarzyło określone nadużycie popełnić, Lilly. Dlatego zaznaczyłem, że możemy dyskutować jedynie o rozmiarach hipokryzji, lecz nie o niej samej (analizując ten problem).

tego jeszcze nie było
najwięksi hipokryci z portalu dyskutują
a wiecie o czym ?
o HIPOKRYZJI


pyszny kawał !