Nie lubię Sinatry [od dziecka] ale wiersz prześliczny :-)))))

Muszę go jeszcze dopracować... a Sintrę odkryłam dopiero teraz.

Świetny obrazek, bardzo mi się podoba.
Jednak wydaje mi się odrobinę przegadane, zaczyna się rozpływać efekt pierwszej zwrotki. Ale może to tylko mi się tak zdaje, może jestem zbyt niecierpliwa.
I szkoda, że nie ma konsekwentnego rytmu. Tak trochę od Sasa do Lasa, a temat muzyczny, więc aż prosi się utrzymanie melodii wiersza, sylab i średniówki.

Poprawiłam wiersz, kierując się wskazówkami lilly: Pozdrawiam! Oto on w nowej postaci:

Sens muzyki

Czy na pewno wypada? Czy nie będzie faux pas
Pomalować paznokcie w rytm Sinatry na dwa?
On zaśpiewa „My way”, ja zanucę coś w tle.
Gdzie to będzie i kiedy? Ty na pewno to wiesz.

Muzyko, już zapomniana, ukryta w domach bez dat.
Na poddaszach spłowiałych skrywasz Sinatry świat.
Skacząc rytmem po dachach, przykryj okna i bramy,
Przejdź nieśpiesznie ulicą krokiem od nut pijanym.

Malowane paznokcie srebrzy wieczorna pora.
Przyjęcie u Sinatry podobno trwa od wczoraj.
Sukienka mini w kropki, pół twarzy zakryte przez woal.
Drżę z klarnetem pospołu, trąbką rozniecam pożar.

Kołysze mnie i zwodzi głos niby westchnienie.
Po ramieniu się wspina najczulszym wspomnieniem.
Rozkłada skrzydła i płynie, to znów naiwnie marzy,
Że cokolwiek się stanie, miłość nam się przydarzy.

Nad ranem czerwienie wcale nie wyblakły.
Malowane paznokcie budzą ciągle twój zachwyt.
Saksofon z końca sali powykręcał tony,
Porozwieszał struny gitar zadziwionych.

Skrzypiec ciszą brzmiących nikt już nie powstrzyma.
Płynie piosenka lekka, krucha jak dziewczyna.
To ja po środku sali! Już wiem, że wypada
Malowanych paznokci sens muzyce nadać.