Smutne jest to zamykanie w szkatułce resztek kochania. Mam jednak nadzieję, ze ta asceza nie ma nic wspólnego ze starą jak świat zagadką:
- Co to jest cnota?
- To chroniczny brak okazji.

Gdybym ja pisał ten wiersz, na pewno w obydwóch strofach połączyłbym wersy czwarty z piątym, ale absolutnie to nie jest zarzut.

Dziękuję, Janko :)

O tak, w tej zagadce jest dużo prawdy, ale moja peelka to nie jest ten "zagadkowy" przypadek cnotliwej z przymusu :)

Nie wiem dlaczego tak rozstrzeliłam te wersy, tak jakoś mi się napisało...:/

Dziękuję, Chriss :):) :)

Bywa, że kochanie wydaje się śmieszne, a już to bez wzajemności i tęsknota, szczególnie.
Możliwe, że peelka teraz umrze z głodu...:P

Ps. Chyba dam spokój z próbami lirycznymi; satyra tak bardzo do mnie przylgnęła, że nawet jak
piszę poważnie to i tak wychodzi śmiesznie :D


:)

piorko
Ty już nie wycofywuj się. Żeby pisać, to trzeba pisać. Satyra satyrą ale bez liryki krzywią nam się piórka. :)
Dokarmianie się wspomnieniami starcza na długo, będzie dobrze. Wszak jedno jest ale - tłumić złe, dokarmiać dobre i żyć, najlepiej jak potrafimy. Żyć i nie wychodzić z wprawy w kochaniu. To daje liryka.
sam

Sam :) Bardzo dziękuję za oceny, komentarz i serdeczną radę :)

Nie wiem, może jeszcze kiedyś spróbuję lirycznie, ale nie czuję się w tym dobrze :)

Medicusie, bardzo dziękuję za oceny i miły komentarz :)

Ale z tej mojej "liryki" to raczej wychodzi taka satyryczna liryka :D

Pisz, Piórko, pisz.
Pisz tak satyrycznie, jak i lirycznie. To wszystko części naszego życia :)

A ja myślę, że jeśli autor nie do końca dobrze się czuje w jednym gatunku, a świetnie w drugim, to może próby z pierwszego tak oszlifować, że wyjdą świetne perełki w drugim. Satyra na zupełnie innym poziomie.
Myśl jest bardzo ciekawa.

Lilly, Hardy, bardzo Wam dziękuję :)

Przede mną jeszcze dużo życia to pewnie mi starczy na szlifowanie ;-)

Konserwowanie przeszłości, która nas karmi potem przez długie lata, jest możliwe na wiele sposobów:

można ją

- zamrażać (w pamięci);
- zasuszać (w albumach);
- podwędzać (nad żarem wspomnień);
- zasalać (w potokach łez);
- zacukrzać (w karmelku poezji)