pod czaszką wszystko, co warte

reszta niech macha, stoi, kopie, czy leży

strach zamknięty do zmroku

potem niech się wybiega

zaszczeka o utracie możliwej

zaskomli o skreślonych planach

zawarczy na niepewność

zaufanie pochowam w skarpety

same straty z kredytów za uśmiech

drobnego szeptu na boku

oczy w okularach nie dojrzały

co mieli ukraść nakradli zanadto

rozłożę cichą spłatę na raty

z ekranu pod czaszkę na dobranoc

ogon skuli strach przed karabinem

i hukiem granatu w obcym języku

zawyje do zórz na horyzoncie

wznieconych z nalotów

niebajkowych szarych dywanów

zawarczy przy odebraniu pokoju

niewinnemu pokoleniu

puste pokoje i brak dłoni pomocnej

gdy z drewna kość podeprze ciało

pusta pierś zapadnięta z braku

pod pustym uśmiechem lub bez niego

nienasycenie i pozostawienie bez śladu

na stronach, które chciało się

zapełnić myśli migawką trwale

gdy w kokon przyjdzie czas się skulić

i usta zamknąć nie powiedziawszy

nie tyle wszystkiego co najważniejszego

2015.03.23/31