Bo wrogowie to są od tego, żeby

w przyjaciół ich przerabiać w razie potrzeby.

I wieńczyć ze szrotu łask spoilerem,

by się „wróg” mylił z superbohaterem.

Bo przyjaciele są od tego, żeby

czasem ich wysyłać w pustkę, w niebyt,

na tysiąc mrocznych chwil poniewierki,

by piorunem wrócili jak berserki.

Przyjaciele skryci jak w rękawie asy,

wrócą gdy zewsząd idą strachów lasy.

Tak gwałtownie, tak spontanicznie -

twoje imię wykrzyczą z oddali, lirycznie.

Kiedy przyjaciel w tobie zakochany

nawet cenniejszy niż trzy batmany.

Kiedy idziecie razem jak braty,

pękają serca, miękną kraty,

bo idą wariaty.