wiem, wiem, że dla wielu ten wiersz, to jest tylko obraza poezji, jeżeli w ogóle poezja może być w takim czymś, co pewnie nawet nie jest wierszem, tylko wiersz udaje; nie można więc chyba obrazić tego, na co się jest ślepy, czy nawet niedorozwinięty :)

Myślę, przez tą swoją "uświadomioną konieczność" tak mam, że czasem mi się to zdarza, ale do meritum:

świat bez askawina będzie musiał przepraszać
za ubytki, czyli za niekompletność
swojego uśmiechu.

" Bardzo mi przykro, świat jestem."

Lubię czytać takie "merytoryczne" wiersze. Że niby słowo to skalpel. Ty - posługuje się nim z chirurgiczną precyzją i to w dodatku w zgodzie z zasadą, że przede wszystkim nie należy szkodzić.

ależ zapewniam Cię, że moje wątpliwości mają uzasadnienie, żeby nie powiedzieć - podstawy [pamiętam co powiedziałeś o wątpliwościach, kto ich nie ma]. ale grunt to nie szkodzić komuś i sobie, przynajmniej tym, czego do końca nie można być pewnym, nawet jeśli się ma całkowicie pewne odrębne zdanie :)

Jakiego-ś mnie, panie Boże, stworzył - takiego mnie masz.

Ze mną czy beze mnie świat na pewno się nie zawali, święta to racja, fakt