Pięknie do bólu :)))

Piękne przedstawienie. Trafiły do mnie szczególnie pierwsze wersy "dłonie cieplejsze niż słowa a tylko słowem sięgam dalej".
Nie bardzo rozumiem gramatykę i zastosowanie przypadków: "myślą jak połowa dnia", "czasie co się zapętlił". Dlaczego nie może być "myśl jak połowa dnia która pamięta z nocy za dużo" i "czas się zapętlił wypił za dwoje".

Niezwykła klepsydra.

Jeśli dobrze interpretuję, "sięgam dalej" odnosi się do "myślą...", oraz "czasem co się zapętlił..." Ów czas, bardzo przypadł mi do gustu :)


W jaki sposób formatujesz fotki, że są takie ostre?

To dyskretny erotyk, gdzie nic tylko ta cielesność (dłonie cieplejsze niż słowa). Wlokące się przez pół dnia myśli i słowa tamują dalszy rozwój wypadków (rozwój jest okupiony zawsze wypadkami!), bo ta właśnie z refleksjami wspomnień połowa dnia zbyt wiele pamięta z minionej nocy, co to zawsze ludzi zbliża, jakże często tylko na granicach fizyczności...

...jest jednak nadzieja, bo oto już znowu za drzewami słońce rzuca wieczorne cienie, i odwaga rodzi się na nowo.

Z fotką czy bez - Liryka przez L.

Klepsydra (nagłówek wiersza) - to symbol mijającego ziemskiego Czasu oraz ORAZ pozgonne zawiadomienie, rozwieszone na publicznym widoku.

Nieprzypadkowo zamieszczona w cyklu o tytule "Stopniowo". W podskórnym życia spodzie tyka zegarek malutki...

Proponuję następującą korektę tekstu, poczynając od wersów:

czasie coś się zapętlił wypił za dwoje
masz teraz błyszczące oczy
oddech jak pożyczony wiatr

i tak dalej w ten mniej więcej deseń. Bez tych poprawek wiersz zaczyna wyraźnie kuleć.