Tekst 133 z 255 ze zbioru: stopniowo
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2015-05-16 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 2113 |
niech będzie pochwalony smutek
co jak pająk rozwiesza myśli
drzewa jak wyrzut pośród pustkowia
brudzą żywicą dłonie
żal zaprzedał się nocy
przemalował ściany węglem z kominka
snom jak znieczulenie co niby coś znaczą
jak strach zawsze samotny
wszystkim ranom na ciele i duszy
ledwie zabliźnione słońcem
rzeczom tylko widzialnym
niemocy co usiądzie na krześle
jak czas zimą dłuższy
owoc co dojrzewa w mroku
bez smaku i barwy
oceny: bezbłędne / znakomite
Z serdecznością :)
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
Cały wiersz w przepięknych porównaniach: "sen jak znieczulenie", "niemoc która siada na krześle", "drzewa jak wyrzut"...
Rzeczywiście, świetna poezja, a fotka niezwykła.
oceny: bezbłędne / znakomite