gdzieś pośród sztormów wichrów życia  

w morzu tajemnic mała wyspa  

bez gwiazd księżyca w noc wtopiona  

moja samotna cicha przystań  

tu nawet szepty mrok przesłania  

bym słyszeć mogła własne myśli  

co są spowiedzią grzesznej duszy  

o czym wciąż marzę co chcę wyśnić  

ciemność kojąca jest jak balsam  

czuła łagodna i przejrzysta  

choć się zagubię jest bezpiecznie  

nocą czarniejszą niczym kryształ  

nadzieja którą dzień zabija  

z dala od światła dłużej żyje  

kwiatem zakwitłym w mojej ciszy  

pięknym dopóki serce bije  

gdy szkwał cię rzuci na jej brzegi  

spokój i cisza  uśpią zmysły  

podaj mi rękę na nic słowa  

wspólnie możemy nasz sen wyśnić