Masz może chwilę? 

Pozwól, że usiądę – na tej ławce, obok ciebie.  

Będę milczeć, nie chcę ci przeszkadzać. 

Widzę, że się uśmiechasz. 

Odwzajemnię ten uśmiech. 

Być może zostanę dłużej na tej ławce. 

Dlaczego wstajesz?  

Nie powinieneś zostawiać mnie samej. 

Myślałam, że razem nam dobrze na tej ławce. 

Znalazłeś nową ławkę? 

Być może ktoś inny się do ciebie przysiądzie.