herbata zrobiona i stygnie...

ja czekam spokojnie aż drygnie

pod wpływem twojego dotyku

mój... kubek gorący się przytłukł...

gdy drżącą swą dłonią go niosłem,

tak myśląc o nocy radosnej...

poparzę minuty, niech zmiękną,

nasiąkną czerwienią przepiękną.

aż przyjdziesz, wypijesz, nim zbledną,

z ust do ust przemycisz niejedno

zaklęcie ogniste pragnienia,

by mnie w noc gwieździstą przemieniać.

na szepty i dreszcze na ciele

me dłonie z ustami rozlejesz,

jak Drogę tak Mleczną nad nami

i będę pulsować gwiazdami.

zatonę w twej szyi jak księżyc,

powoli próbując na język -

falując srebrzyście na skórze,

niczym on po morskim lazurze.

energię galaktyk roztrwonię,

spalając ich gwiazdy przez dłonie

na piersiach w emocje obfitych,

przeniosę i usta z orbity...

okrążą spiralnie, opadną...

na przemian mą żądzą bezwładną

napełnię po końce - zakwitną

mojego spojrzenia błękitem,

tak jakbym znów pierwszym westchnieniem

łapczywie ujarzmiał przestrzenie.

raz po raz, bez przerwy, szaleńczo -

po wzgórzach i szczytach, przełęczą.

zaś dłonie mgławice gorąca

rozniosą od końca do końca -

przez plecy jedwabne, pośladki

i uda, i łydki i... rzadki

mój uśmiech rozjaśnia znów pokój.

ja czekam na ciebie po zmroku -

tak iskrzę w tej ciszy przed światem...

lecz najpierw ty wypij herbatę...

2015.08.22 (ndr.)