Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2011-07-13 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 3350 |
Oh. Chwilo szczerozłotej radości
usypiasz anioły czuwające
Otumaniasz człowieka raz po raz
by stał się nieświadom i bestroski
Ach. Jesteś lat kilka lub zaledwie miesiąc
Głupi umysł badac czas nieskory
Czy błogostan oceanom równy
być może w sekundy stracony?
Czy plan to, by rozum odzyskac
I chwycic grunt myślami
Serca błądzące w przestworzach
Niech dotkną ziemi stopami.
Człek smutny, teraz się dziwi
gdzież obłok z aniołem odpłynął
Czy śpi? Czy On nieżywy?
A może zwyczajnie mu zginął.
Podnosi oczy ku niebu
w błękitach szuka pomocy.
Być może tylko się przeniósł
być może tylko się droczy.
Chwilo szczęśliwa, ty znikasz
uciechą pachniec nie zechcesz
Ukojenia nie dajesz ludziom
odchodzisz zanadto pośpiesznie
Wysoko w sklepieniu niebieskim
Twój anioł co imię mu: chwila
Pokazuje pióra anielskie
Gdy serce mądrze otwierasz.
***
Chwilą jesteśmy
I chmurną i durną
I tą co nazbyt się cieszy
Lecz w chwili zazwyczaj
Dostrzeżesz w obłokach
Kogoś, który Ci spieszy
oceny: dobre / słabe
A Anioł zbyt Piękny i zbyt Boski.
oceny: do przyjęcia / przeciętne
Natomiast niską ocenę za poprawność językową uzasadniam następująco:
- Wykrzyknik "och" pisze się tak, jak ja napisałem. Nie rozumiem więc, dlaczego "ach" napisał poprawnie. Czyżby na tej zasadzie, że za którymś razem trafi? Dla ułatwienia informuję, że wszystkie zwroty typu: ach, och, aha, oho, cha, chi, cho, che mają po trzy litery. Ta wiadomość pozwoli uniknąć błędu ortograficznego ("h" lub "ch");
- Nie rozumiem, dlaczego w czwartej strofie zaimek "on" pisany jest wielką literą, skoro słowo "anioł" pisany jest małą. Przecież ten zaimek z pewnością dotyczy anioła. Próbowałem znaleźć inną ewentualność, ale mi się to nie udało;
- Nie rozumiem też, dlaczego autor wybiórczo stawia przecinki i kropki. Skoro się zdecydował stosować znaki przestankowe, to wypadałoby to robić konsewkwentnie, czyli stawiać je tam, gdzie są potrzebne;
- Znam z autopsji, że stawianie znaków diakrytycznych to dodatkowy wysiłek intelektualny i techniczny, gdyż trzeba to dokładnie sprawdzać. W tym tekście autor, podobnie jak znaki przestankowe, też stawia je na zasadzie przypadku, czyli jednym razem tak, a innym nie. Wychodzi to niemal po połowie.
oceny: bardzo dobre / znakomite