Pięknie, ciepło i melancholijnie :) Pozdrawiam :))

Podziwiam metafory w twoich wiersza, micku. A jednak, jak to już kiedyś świetnie ujęła anaya, brakuje mi połączenia. Myśl skacze od obrazu do obrazu. Wersy jak puzzle do ułożenia.
Piękne wersy.

pamiętam Lilly...co do obecnego wiersza, nie mam takich zastrzeżeń :)

Napisała mi kiedyś "cytra" [zob.: "Niunia i Władyś"] rzecz następującą:

"... uwaga natury technicznej....Źrenica nie ma koloru, jest otworem. Nam wydaje się, że jest czarna, ponieważ światło, które wpada do oka, właściwie nigdy z niego już nie wychodzi...". Z kolei w wierszach dużo częściej pisze się o kolorze źrenic niż tęczówek; przemyśl zatem dokładnie, miły Poeto, ową oftalmologiczną subtelność ;-)))

Serdecznie :)))

racja,niby o tym wiedziałem ale ..zapomniałem pisząć

To co wywołujesz we mnie za każdym razem - to spokój.
Zatrzymuję się i czytam kilkukrotnie.
Świat przemalowujesz metaforami i przez to mi zwalnia ;)

Poezja nie musi się trzymać rzeczywistości, jak źrenica otworu :)

Wprawdzie we mnie kocur, ale kicam od obrazu do obrazu. Udzieliło mi się od Ciebie :)