Z kości

Ziemi Soli Gromu i Ognia

miękkością suchą płowieje

najmisterniejszy kamień -

ta w palcach wciąż urabiana

glina (nie)szczęsnych pogód -

Kaolin (podobno) (bez)płodny

co Zieleń spopiela sobą

Sobą wyłącznie. Sobą

Patrząc na głaz myślała

Pani Sachs Leonia (Nelly) -

Poetka Nocy Imperium

(z)nękana Umarłych Głosami

kiedy pisała IN DER BLAUEN FERNE:

W każdym przypadku zachodzi pewna kosmiczna przemiana; przemiana podobna do tej, jaka ma miejsce [...] w moim wierszu pt.

W BŁĘKITNEJ ODDALI

dokąd czerwona aleja jabłoni podąża

z korzeniami wzniesionymi ku niebu

destyluje tęsknota

wszystko co w dolinach żyje

Na dróg poboczu słońce leżące

magicznymi różdżkami

popas wędrowcom nakazuje.

Ci przystają

w szklistej majaka przestrzeni

gdy świerszcz delikatnie

drapie o niewidzialność

a roztańczony kamień

swój pył w muzykę przemienia...