co dzień patrzę w te niebieskie oczy 

lustro życia uśmiecha się do mnie 

czyta światłem z moich słów nie znając 

co przed chwilą serce wybiło do myśli 

głos zakwita nowym imieniem  

w piąstkach szept nieśmiertelności   

wiąże siły powszednich dni z sensem 

poślinione małe paluszki 

ciągną za brodę aż naprężony czas 

przystaje głęboko w pamięci  

na nowo uczę się życia nie na pamięć 

spokojną rutynę dnia głaszcząc po włosach 

na czołach ustami muskając dobranoc 

uczę się dnia więcej nosić na rękach 

myśli pełne w żywą treść zmieniać 

2016.09.06