Wszystko dopięte na ostatni guzik (przynajmniej powinno być), kościół zaklepany, muzyka zamówiona, sala weselna gotowa. Jeszcze tylko do księdza, jeszcze tylko ostatnie szczegóły domówić i będzie ceremonia zaślubin jak z filmu jakiego.

Wpadam przez wrota, do zakrystii kłusem niemal, otwieram, jest ksiądz, mówię...

– Ja w sprawie tej zmiany imienia.

– Ale jakiego imienia?

– Żony ma się rozumieć.

– A jak godność, bo wiesz pan, ja tu sporo zleceń mam.

– Nowak. Katarzyna Nowak.

– Zaraz... nie kojarzę. A to dzisiaj?

– No dzisiaj. Zaraz.

– Na którą ten pogrzeb?

– Jaki pogrzeb!?

– No bo ja grabarz jestem.