Siedzę wygodnie

wypijam filiżankę gorącej czekolady

mogę patrzeć na czerwone róże

dżdżownice nie podgryzają korzeni kwiatów.

Nie tęsknię do asfaltowych chodników

odsmażonych przyjemności

mrówkowych zastępów ludzi

zielony gabinet bez telefonu wystarczy mi.

Niebo żyje

otwiera bramy z chmur

światło złocisto miedziane

goni w berka z listkami

to samo widzieli impresjoniści

stary Monet malował nenufary.

Ptak wznosi się do góry

napełnia przestrzeń

bije skrzydłami

to znów opada

krąży nad ziemią

patrzy

chce zejść do mnie

czekam.