Drugi tydzień Wielkiego Postu 2017

lirowi / jerzemu (niekoniecznie) wielkopostnie

Przedtem

kontaminacja rozstajów

tam kiedyś kapliczka

Mamunia z Syneczkiem

pasyjka u szczytu

i święty Florian

co z gipsowego garnuszka

deszczem posuchę studził

Teraz przystanki

1.

Każdą Prawdę

przybije drzazga

do Bożej Męki

2.

Jesteś w stanie

udźwignąć - przenieść...

Spróbuję. Nie wiem...

3.

Później upadek - najpierw zaczepienie

ze zdumieniem że balans. Może lewitacja -

kolanami przeorany chodnik

4.

Spotkanie

z twoim głosem

Mamuś a moim oddechem

5.

Szymon pozbierał kartofle

wrzucił do reklamówki

wezwał taksówkę. Zapłacił za kurs

6.

Przetarcie twarzy

sterylnym płatkiem

z kroplą toniku

7.

Zawrót głowy

ciało rogami kaleczy

trzeszczy kość

8.

Bezcenną szczera pociecha

udzielana bogatszym

od siebie

9.

Niemożliwe

te chyże stopy niczym skrzydełka

przełamały się słomką

10.

Dopiero wstyd

gdy szpetotę

opina szmatka

11.

Boli

zawsze boli

rozcieńczana potencja

12.

Tatuniu Boży

rozłożyłam

życie na czynniki pierwsze

13.

Lecz oto proszę -

znowu jaśnieję malowanym liczkiem -

łzy mi obeschły

14.

Ten srebrny wylot taki promienisty

Ty uśmiechnięty ku mnie nachylony -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

biegnę z prędkością światła

Odpowiedź Obdarowanego:

lir dnia 22.02.2016 16:20

Dziękuję, Neli:)))

15.

wstąpmy do kościoła

napatrzymy się na siebie

rzuconych na kolana

Pozdrawiam:)))

http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php/Jerzy_Hajduga

z moim podsumowaniem zawsze aktualnym, czyli „Akceptacją”:

Motto-Pytanie: Czy zdołasz nas nauczyć, że są krzywdy inne prócz naszej? (X Kardynał Karol Wojtyła - Jan Paweł II, pp)

Delikatnie

dotykam ran

fiołkowym rąbkiem duszy

które

pozwoliły zachować

tożsamość

niewypromieniowanego

ciepła kobiecości

zaklętego -

oswojonym cierpieniem

aż po płycizny mąk

Hioba sprawiedliwego

bogobojnego

męża

z krainy Us