-Jakiemu?Co przyjacielu masz na mysli?

-Otóż,nic takiego,tylko,że nie wierzę w siłę wiary,ale w siłę kłamstwa.

Biskup poczerwieniał,i poprawiając rozkładając serwetę na kolanach powtórzył

- Libera me Domine de morte aeterna”-jakim cudem kłamstwo mialoby wyzwolić go od sideł szatana?

-A takim,że czasem wierzy się w kłamstwo,które prawdą się staje na wszelaki pożytek niebios.

-I tu muszę ci rację przyznać-biskup był niezmiernie zainteresowany filozofia.

Maurycy spojrzał na półmisek mięsiwem, i zganił siebie za chwilę,w której zapragnął żyć tak jak biskup.Biskup Dominik spoglądał na zastawiony stół i ślinka mu pociekła mu po brodzie.Maurycy uwazał,że jednak największą cnotą ludzką jest uczciwy zarobek,i praca dla pochwały życia.Ostatecznie nie potrafiłby wyciagać ręki po czczy nabytek,,ale nie zdradzał swoich uczuć.

-A jakże specjalnie dla gościa mojego,postanowiłem niczego nie żałować.

Filozof podziękował za ten gest uśmiechem i zajał się jedzeniem,rozmyslając,że pewnie jego przyjaciel niczego sobie od dawna nie załuje.Sztućce odłożył a z nazbyt głośno,biskup Dominik spojrzał na niego z wyrzutem.Biskup poczęstował go wybornym cygarem i zapytał

-Czymże się obecnie zajmujesz mój drogi Maurycy?

-Piszę rozprawę moralną na temat życia ludzi,którzy żyją prosto i uczciwie,ale chca być niezależni od kościoła.Już sam św.Augustyn martwił się zbytkami.A władza kościoła nie powinna polegać na zmuszaniu do nauk religijnych czy wiary i niewolniczej pracy,tylko, na wyrażaniu dobra jako pojecia najwyższego Boga,który z założenia jest dobry.