Wydaje mi się, że "słoneczko" w przedostatnim wersie nadaje wierszowi infantylny charakter. Cała wróżba jawi się przez to jedno zdrobnienie, dziecinną, charakterystyczną dla pediatrii i geriatrii.

Do kogo i kto wiersz kieruje-kochany,kochana,narracja zaburzona,a na wróżby jest zawsze czas,jak na słońce.

Mój tekst ma charakter wypowiedzi uniwersalnej, dlatego użyłem zwrotu zarówno kochany, jak i kochana. Aby pasował do każdej sytuacji. A dlaczego słoneczko? Gdyż podoba mi się ta forma, które jest mniej oficjalna,a na taką w moim odczuciu zasluguje slonce w poezji, takze dla mnie slonce nie jesto tylko cialem niebieskim, ale i istota, do ktorej mam stosunek emocJonalny i ptycki. Infantylizm zaś, nie ma dla mnie negatywnego znaczenia.

Nie ma,w zasadzie to jest taki cały wiersz.

Poeta patrzy na zachód słoneczka oczami niewinności. "Nie wie", że to gwiazda - i "nie wie", że na noc nie zanurza się ono w otchłani morza.

To piękna literacka konwencja.

Bardzo liryczne i pełne miłości do harmonijnego świata.

Tekst skierowany do czytelnika... albo do czytelniczki. Również do małego dziecka płci obojga.