pachniesz wierszem

za płotem myśli

trawą się zielenisz

twe imię poezja

ronisz łzę

godziny obraca

zegar zepsuty

centrum wydarzeń

niebo ciemnieje

kalendarz w pełni

księżyca się jawi

jak światło nocne

piszesz długopisem

czerwono-niebieskim

na pergaminie

do pieczenia ciasta

marzenia są bliskie

sercu memu

omdlonemu z miłości

niewysłowionej zmysłami

wzdychasz i klniesz

kiedy pada deszcz

aby umierać

i rodzić się na nowo