świetne reminiscencje, tylko ta mucha jakoś dziwnie i niesmacznie mi się kojarzy.

Ładne, choć jednocześnie przygnębiające. W rzeczywistości nie jest aż tak źle...

Dziękuję Janko i Hardy:) Pozdrawiam.

Tydzień temu widziałam ostatnią ławkę z przyspawaną staruszką i pewnie niedługo ten wiejski obrazek na zawsze zginie w z gdyńskiego pejzażu ".

Bardzo rzadko, ale czasem bywam na gdyńskiej hali. Dawniej bywałem też na gdańskiej. Miały swój klimat... i w tym się zgodzę - powoli się to zmienia. Trochę żal tych dawnych przekupek. Może ta babcia jest jedną ostatnich "co tak handel wodzą"? ;)

Intencją władz miasta jest zmuszenie handlarzy do wynajmu boxów pod zadaszoną halą (za spore pieniądze...) albo opuszczenia terenu przeznaczonego, pewnie pod nowe sklepy. Może staruszka gdzieś się przeniesie, np. w pobliże kwiaciarek, ale i tak te kury, podobnie jak muchy bez licencji nielegalne. Pozdrawiam:)

Gdyńska Hala Targowa (patrz nagłówek) - z przyspawaną matrioszką, główkami czosnku i muchami (vide miniatura) - to tutaj alegoria wszystkich hal targowych świata od Jerozolimy przez Bangkok, Sydney czy Honolulu - po Gostinyj Dwor w Sankt Petersburgu.

Skrót myślowy w liryce refleksyjne jest rodzajem fotograficznego kadru, o b r a z e m.

Ps.

W końcówce lat 70-ch jako studentka kupowałam na GHT przepyszną, w jasnożółtych blaszanych sześciennych pojemniczkach z okrągłą pokryweczką herbatę çai curumu (??)

/chyba tak się to nazywało - i pisało?/

i zawsze wisiały tam jakieś nietoperze-czosnki, wszędzie stały babki-matrioszki - i bzykały muchy.

Nie inaczej jest tam teraz, w 3. tysiącleciu po Chrystusie