naszła mnie refleksja. pozdrawiam

capri, to dobrze, mam nadzieję :))

Twój Bajko wiersz, przypomniał mi klimat domu starego, z mego dzieciństwa.

Auroro, przytulanka, powiadasz? Taki malutki domek, szczęście, spokój. Wiele w nim zdrobnień, bo to o dziecięctwie mym.
Fajna Twoja historia. :)) Bajka

a. mnie też on przypomina dzieciństwo, wakacje u babci, zabawy, spokój, bezpieczeństwo. Dziękuję za wizytę w moim domku - niezawodnym. :))

dom,jak dom,z kominkiem i wszystkim,co potrzebne,ale dom =serce.

anettula, serdeczne dzięki za to serce. :)) Bajka

O domku - chociaż to tylko z czterech ścian dom - myślimy, jak o bliskim kochanym człowieku...

...co przeradza się często w naszą kompulsję wiecznego w nim sprzątania, przemalowywania, ozdabiania, ścian, parapetów, kominków designowania, a wtedy nawet dzieci własne nie są już ważne - nic już nie jest ważne, tylko ów nasz domek mały, w gadżetach cały, super doskonały...

...z furą wyrzuconych z niego śmieci gdzieś w rowie tuż za naszym progiem...

Wyczuwam wokół tego tematu taki właśnie za tymi naszymi czterema ścianami duchowy klimacik; chadzam po całej Polsce na codzienne długie spacerki - i tylko to wszędzie widzę, ilekroć w polu widzenia pojawia się nasz, wypisz/wymaluj jak z Long Island - dom.

Auroro, tak, dawno miniony świat. Kiedyś chleb smakował inaczej. Nostalgia jakowaś mnie dopadła dzisiaj. Bajka.

emilio pięknie mi napisałaś. Kochany człowiek dom to całość, dlatego dom tak postrzegamy.
Dbać trzeba, nawet z dając całe serce, to tak, jak z ogrodem. Róża nie wyrośnie, kiedy otoczy ją perz. Życie wiele od nas wymaga, to jest dobre, ponieważ dorastamy, cały czas, dorastamy, aż po czasu kres. Pozdrawiam serdecznie, Bajka.