Postanowiłem nieco uchylić rąbka tajemnicy przed czasem. Powiedzmy, że to falstart, jakaś namiastka prawdziwego biegu.

Na ilustracji, po lewej judaistyczna kabbalah – drzewo życia, po prawej system inteligencji homo sapiens. W miejsce sefir zostały podstawione określenia symboliczne pod którymi kryją się zjawiska społeczne i występowanie fenomenu. Przykładowo: Przywołanie oznacza istotę wyższą, Mars – wojnę, konflikt, Runa – natchnione pisma na których opierają się religie, Draco – oświecony, zbawca, iluminati, Stella – oświecenie, demokracja, itd...

Ponieważ system jest lustrzanym odbiciem twarzy Boga prawdziwego, po prawej stronie występują zjawiska negatywne społecznie, zaś po lewej pozytywne. Punktem centralnym boskiej twarzy jest Papieżyca, czyli rodzicielka, która jedyna ma najwięcej bezpośrednich połączeń przyczynowo skutkowych z pozostałymi symbolami. Nie łączy się jedynie z Przywołaniem i Paschą, czyli wyzwoleniem, wyjściem, ofiarą.

Każde społeczeństwo porusza się na linii czasu zgodnie ze ścieżkami łączącymi poszczególne symbole i aktualnie znajduje się w którymś z punktów wykresu. Niżej w formie geometrycznej. Tak jest od tysięcy lat.

13 tez z doktryny wyzwolenia

1. Nie było i nie ma jedynego Boga, którego by kiedykolwiek wyznawali i czcili wszyscy mieszkańcy Ziemi, tworząc jednolitą wspólnotę wiary.

2. Jeśli gdzieś istnieje królestwo boże, to znajduje się ono poza zasięgiem ludzkiej myśli, techniki i jest materialnie nienamacalne.

3. Jakiekolwiek powoływanie się na któregokolwiek z bogów przez jednostkę ludzką jest uzurpowaniem sobie sił nadprzyrodzonych i obrazą dla ludzkiej myśli i nauki.

4. Wszelka działalność pasterzy, kapłanów i szamanów nie ma nic wspólnego z materią, wiedzą ani rzeczywistością. Polega ona jedynie na tworzeniu iluzji istnienia sił nadprzyrodzonych, którym podległy jest człowiek, wszelka jego aktywność, a nawet samo jego istnienie.

5. Siła i władza kapłanów bierze się z deprecjonowania jednostki ludzkiej, budowania iluzji wspólnoty według wzorca podawanego przez kapłanów oraz stwarzaniu sytuacji służących wzbudzaniu uczucia silnego upokorzenia jednostki w bezpośrednim kontakcie z kapłanem.

6. Kapłani religii monoteistycznych w celu osiągnięcia władzy nad umysłami wiernych posługują się tylko jedną metodą: nagrody i kary na poziomie behawioralnym, już od wczesnego dzieciństwa. W ten sposób instalują mechanizm wywołujący pożądane reakcje w przypadku wystąpienia konfliktu logicznego u poszczególnych jednostek i utrwalają wspólne odruchy warunkowe w przypadku zagrożenia poprawnego działania zakotwiczonego mechanizmu.

7. Władza kapłanów w danym społeczeństwie jest odwrotnie proporcjonalna do poziomu jego wiedzy, wykształcenia oraz dobrobytu.

8. Aktualnie jedynym rzeczowym obrazem raju, czyli nagrody za posłuszeństwo kapłanom jest raj islamski z hurysami oczekującymi męczenników. Dowodzi to, że religie są wymysłem mężczyzn, gdyż nawet nagroda jest przeznaczona tylko dla nich, w dodatku jest nią zaspokojenie chuci.

9. Kobiety z punktu widzenia kapłanów plasują się pomiędzy gatunkiem ludzkim, a światem zwierzęcym. Uosabiają to, co niegodne, zepsute, prowadzące na manowce, zdradliwe, brudne. Dlatego, to mężczyźni sprawują władzę duchową na Ziemi, udzielają rozgrzeszenia, bądź przeklinają na wieki. Sam papież przyznaje, że w Kościele kobiety pełnią role niewolnicze. W islamie kobiety zgwałcone, są za karę kamienowane jako nieczyste.

10. W społeczeństwach zdominowanych przez kapłanów, kobiety pełnią rolę inkubatorów i są służebne w stosunku do mężczyzn. Niekiedy mężczyzna ma prawo bić kobietę w celach wychowawczych.

11. Religie monoteistyczne sprzyjają budowaniu patriarchalnej rzeczywistości poprzez tworzenie mitu uprzywilejowanej pozycji mężczyzn w świecie. Wierni intuicyjnie wyczuwają, że Bóg jest rodzaju męskiego, podobnie jak prorocy i autorzy świętych pism.

12. W żadnym społeczeństwie nie jest możliwa dominacja kobiet, dopóki nie nastąpi rozmazanie płci i dramatyczne osłabienie jej znaczenia w strukturach organizacyjnych danego społeczeństwa. Cel ten stoi w jaskrawej sprzeczności z modelem tworzonym na użytek władzy kapłanów i ich nieprzemijającej potęgi.

13. Kontrola nad seksualnością człowieka i piętnowanie wszelkich zachowań w sferze seksualnej, odbiegających od wyznaczonego przez kapłanów wzorca jest kluczem dla wykształcenia powielających się mechanizmów społecznych.