piszę ten list do ciebie, kiedy zamykasz usta.

zostają kartki właściwe - puste, a pustkę można

dzielić na to, co po, zostało - paragon, metka,

zapach zupy nic ze wszystkiego, co w zasięgu -

z kaczek na wodzie /no to chlup!/. ko-relacje,

ko-leiny i ko-feina. piszę ten list do przesady

wiary w jasność cienkopisu z tuszem na metry.

margines i ko-niec wzdłuż bruzdy podziału włosa

na cztery ręce odległe o dwa ko-smosy

westchnień brzmiących obcymi językami.

zacierają echa. mylą ręce. olśnienia - w trybie

natychmiastowym, bez odwracania kota kodą,

pustki na pustkę. wszystko na nic. nic na ko-niec.

i za nic równość palców - manifa współ-czynników.

tym trącą kosmosy, czym nasiąkają wargi po

gładkiej stronie - niczym kartki. zamykam oczy,

a ty patrz - wykrzyknik na czole w pionie - faktura

marszczy się, zapada kropka - w sobie. znajdujemy

wyjścia do wolności oddechów; opony, koleiny,

pustynie. list z ręki do ręki z adresem do mikro

kosmosu odległego o cztery światy.