jeden z przejawów wszechwariactwa:  

cyferblaty obracające się wokół  

nieruchomej wskazówki  

czas na smyczy  

kolejny: wierszokleta, który wynalazł ból i ogień  

nie minął moment, jak jego owoce  

zostały stłumione. ktoś uśmierzył płomienie  

(chuligan!)  

pozostały frazy, czarne i możliwe do deklamowania  

wyłącznie z przesadnym patosem, sztucznie  

jakby na szkolnej akademii z okazji jedenastego  

listopada strofowało się nieposłuszną rzecz  

(zegarek marki pobieda działa mimo to)  

jest noc. stoję na brzegu sadzawki  

bakelitowy język pęka. jeszcze chwila  

i wykrzyczę żar. utonie z sykiem  

jutro będzie blade, niemal przezroczyste  

święto. urodziny psa  

którego właśnie pochowałem  

(zakopywanie wierności -  obowiązek)  

pochód z płowiejącymi flagami  

przejdziemy w milczeniu od placu imienia Teraz  

aż do ronda bez nazwy  

by dreptać w kółko, zgłupieć od monotonii  

to, w pewnym sensie, będzie zdrada  

nie mogę się doczekać