Tekst 44 z 231 ze zbioru: Dialog na dwa krzesła
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2018-06-26 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 1755 |
Teoria wpisała Franka w kategorię
głębokiego autyzmu /nisko funkcjonuje/.
A on skacze z krzykiem na ustach
oklepując meble, ściany i plecy.
Mówię: usiądź na krześle
jak inni;
wbija mi w dłonie paznokcie
/kropla sączy domniemanie -
nie chciał stawiania świata
do góry nogami - na stołku/.
Franio podchodzi do mnie,
z uśmiechem podaje rękę
i przymyka oko na to, że jestem
inna -
skrajnie nieautystyczna.
oceny: bezbłędne / znakomite
Jesteśmy niepowtarzalni jak te bataliony (ptaki łowne, kury takie arcydzielo piękne, jeden z drugim jak kapka w kapkę r-ó-ż-n-e). I choć to taaaaki truizm, wciąż - w 3. Tysiącleciu po Chrystusie?? - nadal, wciąż na okrągło i nie tylko w Afryce albinos czy biały kruk są na naszym celowniku...
...bo ty nie możesz być autystyczny/rudy/biedny/seksualny inaczej/religijnie odmienny/odstający od tzw. normy (choć taki właśnie jesteś!), nie możesz być sobą - a już skrajnie?? W życiu! Bycie sobą jest wyrokiem!
"Usiądź na krześle jak inni" - to esencja naszych postaw wobec bliźniego swego. Amen :(
Odmienności były, są i będą. Jak i nasze rozmaite reakcje na nie.
Pozdrawiam :)
oceny: bezbłędne / znakomite
Pozdrawiam
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
Dziękuje za skomentowanie.
Teoria wpisała Franka w kategorię
głębokiego autyzmu (nisko funkcjonuje).
A on skacze z krzykiem
oklepując meble, ściany i plecy.
Mówię: usiądź na krześle
jak inni;
wbija mi w dłonie paznokcie
(nie chciał stawiania świata
do góry nogami - na stołku).
Franio podchodzi do mnie,
z uśmiechem podaje rękę
i przymyka oko na to, że jestem
inna -
skrajnie nieautystyczna.