Przydrożny krzyż

Wy co szukacie prawdy zdolnej wyzwolić

Krzyż za krzyżem mijacie postawiony przy drodze

W trudzie i słabości i w ciągłym pośpiechu

Trzeba umieć przyjąć pomoc od życzliwego

Wybaczcie ale wiem czym jest niemoc

I jakże trudna miłość by wybaczyć wrogowi

Nie można trwać w egoistycznej wyprawie

W której miecz dwusieczny  niesie zniszczenie,

Nie ozdabiając wnętrza żadnej ze stron

Przydrożna  jałmużna w samotności czeka

Na tego komu potrzebna

Na takie spojrzenie co przenika na wskroś

Po to żeby otrzymać światło i moc

Miłość krzyża jest jak światło świecy

Jedni chcą zgasić inni serce rozpalić

Którzy przybywacie – chciejcie się zbliżyć

I wziąć ten gorejący diament

Dlatego żeby być człowiekiem kochanym

Wyłączonym w krąg serc zdolnych do ofiary