Wspomnienie bliskiej osoby spowite ciepłem jesieni, pięknie Araksol.:)

Dziękuję.Kocham jesieńi jesienne wiersze:)

Bardzo mi się podoba. Prosto i bezpretensjonalnie podany temat.

Poezja, ma się tu dobrze.

Bohaterkę wiersza, śp. ciocię Reginę (patrz dedykacja) - nie mylić z liryczną "ja" - widzimy nie wprost i nie bezpośrednio, a oczyma jej siostrzenicy, która na kilka tygodni przed Świętem Zmarłych (vide data publikacji) wspomina staruszkę w ostatnich blaskach przeszłorocznej kolorowej jesieni.

Synchronia poetyckich obrazów starość-jesień pomaga nam nad taką stratą jakoś "przejść do porządku dziennego"...

co jednak, kiedy raptem ginie dziecko czy młody, pełen życia człowiek??

Piękna złotojesienna elegia na cześć Nieobecnej