Bardzo nostalgiczne i ładnie spisane przemyślenia.
"Strąciło" zamieniłbym na "strąciły", bo byłby sens.
Bardzo mi się... :)
Taka trochę Toksykologia?

Czasem trzeba, dziękuję za komentarz Puszczyku.

I na dodatek :)))

Befano, dzięki za tak miły dodatek :)

Wiersz wart dodatku.
Ja ich nie daję, bo się te dodatki trochu tutaj sprostytuowały.
Za straszliwe ortografy, jest pełnia punktów w poprawności językowej.
Piszesz w klimacie, metaforyzacji i konstrukcji, jak najbardziej lubię, więc stąd moja obrzydliwie subiektywna ocena :)

Ach, te kobiece smuteczki... Piękny wiersz, pięknie napisany. Bardzo mi się podoba.

Jaka uboga byłaby poezja, gdyby odebrać jej jesień.

Mikesz-u, wszystko co najpiękniejsze działo się jesienią. A teraz, kiedy czasem za smutno można tak po prostu iść podeptać sobie liście. I przypomnieć sobie dziecięce radości. Dziękuję :)

Michalszko, dziękuję, pochwała od Ciebie liczy się podwójne :) Proszę pozdrów 7-latkę od Leniwej Kici :)

Puszczyku, dziękuję za słowa. No i ten uśmiech na końcu. Przesyłam w odwrocie taki sam, na jesiennym liściu :)

Nieporadnie … wstałem lewą nogą
Po wczorajszej bliskości,
poszewka trafiła do prania.

W milczeniu … myjemy zęby.
"Ale dzisiaj szaruga" - mówię
spoglądam na tubkę w barwach jesieni
"o co Ci znowu chodzi?"
- słyszę niewyraźną,
pełną jesiennych smutków odpowiedź,
znad umywalki.

Przewracam tylko oczami
śmiejąc się z pasty pozostałej na buzi


- jak zawsze męska riposta :) - gryfno fraszołka. Wiesz, tako do maszkecenio. :)

Wiem Mirquell-u ;) Dziękuję za dopisanie swojej części :D i pozdrawiam wesoło, na przekór jesiennym smutkom!