Zabawne. Powiało flagami w niemodnym kolorze. Co do ryżu, hm. Zioła, kukurydza, papryczka. Mniam, mniam.

Może i nie zjedzą a może i zjedzą.
Różnie bywało .

Polak Polakowi wilkiem...jakież to u nas normalne :) Potrafmy się zjednoczyć tylko wtedy,gdy jesteśmy za mordę trzymani. Historia niejednokrotnie to już nam udowodniła.
Pozdrawiam :)

Nikt nas chyba nie skonsumuje, natomiast sami sobą, pożywiamy się tak często, że aż czasem, niezdrowo.

Doskonała, do bólu prawdziwa analiza stanu zagrożeń narodu. Ruski, brukselki, katary i inne niestraszne nam wobec autoimmunologii, to potężniejszy wróg. Jak go pokonać? Toż zabić nam samych siebie?

Jak się nie spamiętamy wreszcie, uczta będzie wielka... i smutna... w wielce katolickim kraju.

Stosunki Polsko- Polskie nie są mi obce. Jednak czuję się obywatelem Unii Europejskiej i odległość od tych spraw jest całkiem spora. Nie potrafię zrozumieć dlaczego Polacy nie chcą, nie potrafią, współżyć na określonych zasadach. Przecież nikt Polski nie zmuszał do unifikacji. Wywieranie na Unii presji w sprawie zasad jest, moim zdaniem, wyrazem ignorancji. Krótko - jesteśmy w tej Unii, czy nie?
Pani Emilia zadaje pytanie, na które nie ma odpowiedzi wprost. Spotyka się zatem ze smutną refleksją.
I, jeśli już szukać odnośników historycznych, to, cóż, hm. hm.
Polska się obudzi. Czy tak jak zawsze - z ręką w nocniku?
Paragraf 22 to dobra książka. Polecam wszystkim malkontentom, którzy nie zauważyli że idea wielkiego kraju od morza do morza rozpłynęła się w odmętach historii.
Trzeba się nauczyć współpracować.

...no bo my, to raczej- ciężkostrawni.

Jesli rozdrobnimy się, rozbijemy, skłócimy, utracimy wewnętrzną siłę, to nas zjedzą w kaszy, zanim zdążymy piknąć.

Nie zje nas brukselka. Dobre. Zażarte przepychanki przy korycie i kompulsywne obżarstwo zaprowadzą takich co najwyżej do najbliższych Tworek.